STOMPE NEUZEN

Het druipt hier van de gevels, 
de rouw die we uit robuuste stompe
stalen neuzen onze koperen bekers 
inzogen. Zo loop ik te huilen op 
de schrale melodie van iemand die
nog ademt en zijn levenslust wreed
door een trompet heen perst. Nee,

zuinig met rouw zijn we nooit
geweest. Want zij die verloren zijn
vrijgevig, en als waterlander ween 
ik maar al te graag met ze mee.


DdD // Amsterdam // juli 14

RIJN

Zoals de Lorelei om schepen, vouwt zij
haar randen, vlijmend scherp, om mij
heen. Zij vijlt en slijpt tot ik meander,
knijpt mannen fijn tot kiezelsteen.

Ik heb nooit begrepen waarom wij niet
van ijzer waren en als gevouwen bootjes
nog rivieren varen. Maar mannen veranderen
nou eenmaal niet, of enkel op papier.


DdD // Beek-Ubbergen // juni 14