CENTRO

De vrouw als pakezel. Ze draagt haar tassen als een tros bananen

en heeft de reikwijdte van een winkelpad. De doorschijnende man

in draf erachter en ik, die ooit las dat Tommy Hilfiger (de zak)

liever niet had dat zijn kleding door negers gedragen werd, zweef

erboven met een warmtemeter.

Hier en daar en laag op laag langs balustrades meerdere echtparen

die kinderen op ooghoogte raken en onthoofden. Het is een doodgewone

zaterdag in Centro, waar uw retailer stiekem afgeprijsde pullovers

aan warmbloedige asielzoekers verkoopt als iedereen even

de andere kant en op hun bonnetje kijkt.

DdD // Oberhausen // februari 15

1178

Op wee wee wee point place du Marché worden
exorbitante bedragen geboden voor numéro
mille cent soixante-dix-huit van de vandaag herrezen C.
Iedereen wil zijn exemplaar voor in een reliekschrijn
aan zijn muur, in de krantenbak of naast de plee:
de veilingmeester in de stiltecoupé, de ramptoerist
ter plaatse, de boekhandelaar die er vanmorgen
naast een voor zijn broer groothartig en gratuit
(maar zeker niet voor niets) ook een paar voor
zijn medemens heeft achtergehouden.

God, wat leven we toch weer met elkaar mee. Maar
Hé, alles is vergeven en tout est pardonné.

DdD // Nijmegen // januari 15

STOMPE NEUZEN

Het druipt hier van de gevels, 
de rouw die we uit robuuste stompe
stalen neuzen onze koperen bekers 
inzogen. Zo loop ik te huilen op 
de schrale melodie van iemand die
nog ademt en zijn levenslust wreed
door een trompet heen perst. Nee,

zuinig met rouw zijn we nooit
geweest. Want zij die verloren zijn
vrijgevig, en als waterlander ween 
ik maar al te graag met ze mee.


DdD // Amsterdam // juli 14

RIJN

Zoals de Lorelei om schepen, vouwt zij
haar randen, vlijmend scherp, om mij
heen. Zij vijlt en slijpt tot ik meander,
knijpt mannen fijn tot kiezelsteen.

Ik heb nooit begrepen waarom wij niet
van ijzer waren en als gevouwen bootjes
nog rivieren varen. Maar mannen veranderen
nou eenmaal niet, of enkel op papier.


DdD // Beek-Ubbergen // juni 14